Daro @ 06:40, 28.08.2023r. IP: *

Cześć i chwała bohaterom

Wyprostujmy fakty troszeczkę @ 10:25, 28.08.2023r. IP: *

"Wypowiedziana przez rosjan bitwa"... fraza żywcem przepisana z Wikipedii i jak to z Wikipedią bywa i tym razem nie do końca jest to prawda, bowiem nikt tej bitwy, a w zasadzie potyczki nie wypowiadał. Rosjanie nie wiedzieli, że w Sędziejowicach jest oddział liczący 1 500 powstańców. Byli to głównie powstańcy ze składu 1 pułku ułanów brygady gen. Taczanowskiego rozkwaterowany we wsi Sędziejowice w czterdziestu paru zagrodach chłopskich, generał ze sztabem zatrzymał się we dworze. Rosjanie byli przekonani, że ścigają oddział liczący ok. 60 konnych powstańców, mocno zdemoralizowanych. Podobnie nieprawdą jest, że zginęło "30 żołnierzy z obozu wroga" - tak naprawdę zginęło ich 3 razy więcej, niemal wszyscy.

Na terenie ówczesnego woj. kaliskiego operowała grupa pościgowa z garnizonu warszawskiego, która ścigała oddział żandarmów konnych rtm. Parczewskiego. Dowodzący grupą ppłk huzarów grodzieńskich gwardii baron Klodt przed sędziejowicką potyczką znajdował się we dworze Ostrów koło Łasku, gdzie otrzymał donos! o noclegu w lesie w rejonie wsi Brodnia szwadronu jazdy konińskiej prowadzonego przez mjr. Oxińskiego. Klodt powołał oddział pościgowy złożony z ochotników tj. 4 oficerów grodzieńskiego pułku huzarów lejbgwardii, nie sprecyzowanej bliżej liczby starszyzny kozackiej oraz z sotni Kozaków z 44 pułku dońskiego. Sotnia kozacka liczyła zwykle mniej niż sto koni, ale więc z ochotnikami siłę rosyjskiego oddziału pościgowego można obliczać na około stu ludzi. Dowódcą pościgu został sztabs-rotmistrz von Grabbe z pułku huzarów grodzieńskich lejbgwardii.

Na czele pościgu posuwała się szpica dowodzona przez por. Witmajer z pułku huzarów grodzieńskich lejbgwardii i to właśnie ona jako pierwsza natknęła się na widetę powstańczą i w pościgu za nią szpica wpadła w Sędziejowicach na 1 500 powstańców, tak więc w rzeczywistości nie było czasu na to mityczne i patetyczne "wypowiedzenie bitwy".

Z wyjątkiem dwóch oficerów i 2 Kozaków wziętych do niewoli i kilkunastu szeregowych, którzy jako rani zostali umieszczeni we dworze w Sędziejowicach, zginęła cała sotnia, poległych rosjan pochowano na cmentarzu. Wśród rannych był m. in. sztabs-rotmistrz von Grabbe, który powstańczą kosą miał uciętą prawą rękę, z odniesionych ran zmarł po kilku dniach. Po stronie polskiej poległo 4 ułanów a piętnastu było rannych, w tym sześciu oficerów. Ranni powstańcy zostali rozmieszczeni po okolicznych dworach. Zabitych ułanów pochowano pod krzywą sosną na cmentarzu sędziejowickim. Wg innych danych (miejscowa tradycja) leżą oni na wprost drogi głównej, pod murem cmentarnym. Jednym z poległych był ułan Bolesław Zegrzda.