Budowa kościelnej wieżyczki na świątyni w Kolumnie

(fot. zdjęcie ze zbiorów rodziny ks. J. Zimonia)

Równie interesujące jest życie powojennej Kolumny. Pozbyła się ona ambitnych planów związanych z budową kurortu, bo siermiężna rzeczywistość pierwszych dziesięcioleci kazała myśleć przede wszystkim o dachu nad głową i przetrwaniu, a nie kontynuacji ambitnych ale nierealnych, jak się okazało, zamierzeń Szweycera.

Dawne pensjonaty zamieniły się w domy mieszkalne, w Kolumnie zamieszkało sporo ludzi, którzy szukali tu zarówno zdrowego powietrza jak i specyficznego azylu. Jednym z tych, którzy przyjechali do Kolumny z konkretnym zadaniem, ale i dla podreperowania zdrowia nadwątlonego w obozie koncentracyjnym, był ksiądz Józef Zimoń. Warto przypomnieć jego sylwetkę, wszak nie wszyscy mieszkańcy Kolumny znali jego biografię.

Urodził się we wsi Kalinko koło Rzgowa 22 stycznia 1909 roku w typowej polskiej rodzinie. Ma jeszcze trzech braci i siostrę. W drugiej połowie 1936 roku zostaje kapłanem. Jest wikariuszem w Dmosinie, Milejowie i Chorzęcinie k. Wolborza, a w czasie wojny m.in. w Głownie. W 1943 troku dzieli los wielu kapłanów - wywieziony zostaje do obozu koncentracyjnego Gross Rosen, następnie trafia do Oświęcimia i Mauthausen. Udaje mu się przetrwać gehennę i po wojnie wraca w rodzinne strony. Wojna zabiera jeszcze jego brata Władysława, którego mordują hitlerowcy. W listopadzie 1947 roku kapłan zostaje skierowany do Kolumny, gdzie ma zorganizować nową parafię, a jednocześnie podleczyć się po latach hitlerowskich obozów.

8 lutego 1949 roku następuje erygowanie parafii w Kolumnie. Świątynia mieści się w dawnym poniemieckim baraku kinowym, dostosowanym do potrzeb wiernych. Ks. Zimoń zostaje pierwszym proboszczem i pracuje tu przez 27 lat. Od początku myśli o nowym kościele, ale czasy są trudne i nie brakuje innych potrzeb. Wspólnie z mieszkańcami, m.in. leśnikami, tworzy nową nekropolię (1954 r.).

Gdy jesienią 1976 roku przechodzi w stan spoczynku, z czym zresztą trudno mu się pogodzić, dają o sobie znać obozowe przeżycia. Kilka miesięcy później, 22 czerwca 1977 roku, umiera w jednym z łódzkich szpitali. Zgodnie z wyrażoną wcześniej wolą zostaje pochowany na rzgowskim cmentarzu, gdzie też spoczywają jego rodzice.

Ksiądz Zimoń przetrwał w pamięci wielu mieszkańców Kolumny jako życzliwy i pracowity kapłan, który zbudował fundamenty parafii. Także w rodzinie - a potwierdzają to słowa Józefa i Michała Zimoniów - kultywowana jest o nim pamięć. Ksiądz Zimoń nie był jedynym przybyszem, który zapuścił w Kolumnie korzenie. Sporo na temat powojennej Kolumny pisze we wspomnieniach znany literat Rafał Orlewski, w tamtych latach nauczyciel i działacz harcerski, udzielający się także na polu kultury.

Źródło: Panorama Łaska - Stanisław Barcz

Skomentuj [ 4 ]

16:53, 29.11.2014 r.